شرکت فاطررسا نور
طراح و مجری پروژه های فیبر نوری
شرکت فاطررسا نور
طراح و مجری پروژه های فیبر نوری
مالتی پلکسر Add-Drop (OADM )
با توسعه فناوری ارتباطات نوری، مردم در حال ورود به عصر جدیدی از تبادل اطلاعات می باشند. به منظور غلبه بر محدودیت نرخ داده ها در سیستم ارتباطی سنتی، فناوری WDM و OTDM معمولا برای افزایش پهنای باند فیبر نوری مورد استفاده قرار می گیرد. با این حال، مهم نیست که نوع فناوری که برای ساخت شبکه فیبر نوری استفاده شد است چیست، تکنولوژی مالتی پلکسر Add-Drop فیبرنوری (OADM) در سیستم، مورد نیاز است. این باعث می شود شبکه فیبر نوری قابل انعطاف تر، اختیاری، واضح و روشن شود. OADM در حال حاضر یک جزء کلیدی از تمام شبکه های نوری به منظور افزایش قابلیت اطمینان شبکه و بهره وری می باشد. در این مقاله به معرفی مختصری در مورد دانش مقدماتی OADM می پردازیم.
تعریف OADM
مالتی پلکسر Add-Drop فیبرنوری یا OADM چیست؟ با بیان مشخص، OADM دستگاهی می باشد که در سیستم های مالتی پلکس تقسیم طول موج برای تسهیم و مسیریابی کانال های مختلف نور داخل یا خارج از یک فیبر سینگل مود، مورد استفاده قرار می گیرد. Add اشاره به قابلیت دستگاه برای اضافه کردن یک یا چند کانال طول موج جدید به یک سیگنال WDM با چند طول موج داشته و در مقابل، "drop" اشاره به توانایی برای از بین بردن یک یا چند کانال و عبور آن سیگنال در مسیر شبکه دیگر دارد.
OADM دارای سه بخش اصلی سنتی دی مالتی پلکسر نوری، مالتی پلکسر نوری و یک روش پیکر بندی دوباره بین دی مالتی پلکسر و مالتی پلکسر می باشد. قابلیت دی مالتی پلکسر جدا کردن طول موج از یک فیبر ورودی و ارسال بر روی پورت های مختلف می باشد. مالتی پلکسر، کانال طول موج که از پورت دی مالتی پلکسر آمده را با خروجی سایر پورت های اضافه شده بر روی یک فیبر خروجی، مالتی پلکس می نماید. پیکر بندی دوباره می تواند توسط یک پچ پنل فیبر یا با سوئیچ های نوری که طول موج را به مولتی پلکسر یا به پورت Drop هدایت می کند، عملی شود.
اصول عملکرد OADM
سیگنال WDM شامل کانال طول موج های متعدد می باشد. هنگامی که این طول موج به ورودی اصلی OADM وارد می شود آنها را می توان با توجه به الزامات کاربردها برای ورود به پورت خروجی Drop انتخاب نمود. به طور متناظر پورت های اضافه شده ورودی کانال طول موج مورد نیاز را تأمین می کند. و آن طول موجهای بی ارتباط به طور مستقیم از طریق OADM عبور خواهد کرد و پس از آن با طول موج اضافه شده مالتی پلکس می شود و از خروجی اصلی با هم خارج می شوند.
انواع OADM
OADM ثابت و OADM با قابلیت تنظیم مجدد، دو نوع متداول مورد استفاده OADM می باشند. OADM ثابت برای Add و Drop سیگنال های داده بر روی کانال های WDM اختصاصی استفاده می شود و OADM با قابلیت تنظیم مجدد، به صورت الکترونیکی کانال و انتخاب مسیر یابی از طریق شبکه های نوری را تغییر می دهد.
OADM ثابت یا FOADM دارای ساختار سنتی OADM است. با استفاده از یک فیلتر طول موج dropping و یک مولتی پلکسر برای add کردن یک کانال جدید در همان طول موج انتخاب می کند. برعکس FOADM، OADM با قابلیت تنظیم مجدد یا ROADM یک نوع دینامیک می باشد که توانایی سوئیچ ترافیک از راه دور سیستم WDM در لایه طول موج را دارا می باشد. این نوع، انعطاف پذیری در تغییر مسیر جریان نوری، فراهم می کند و وقفه در سرویس دهی را به حداقل می رساند و توانایی تطبیق و یا ارتقاء شبکه های نوری فناوری های مختلف WDM را فراهم می کند.
نتیجه گیری
OADM یک عنصر مهم از یک شبکه فیبر نوری است. می توان آن را برای هر دو هسته اصلی شبکه در مسافت های طولانی و یا شبکه های مترو کوتاه مستقر نمود و استفاده کرد. OADM ثابت و OADM با قابلیت تنظیم مجدد، دو نوع معمول مورد استفاد آن است. روند آینده در ارتباطات فیبر نوری، توسعه بیشتر OADM می باشد.
مقدمه ای بر کانال های ارتباطی در ارتباطات از راه دور و شبکه های کامپیوتری
سیمپلکس، نیمه داپلکس و تمام داپلکس سه نوع از کانال های ارتباطی در ارتباطات از راه دور و شبکه های کامپیوتری می باشند. این کانال های ارتباطی برای انتقال اطلاعات مسیر را فراهم می کنند. یک کانال ارتباطی می تواند یک زمینه انتقال فیزیکی و یا یک ارتباط منطقی بر روی محیط مالتی پلکس شده فراهم آورد. محیط انتقال فیزیکی به جسمی مادی مانند سیم در ارتباطات داده ها اشاره دارد که می تواند امواج انرژی را انتشار دهد. ارتباط منطقی معمولا به اتصال سوئیچینگ مداری و یا حالت اتصال مدار مجازی بسته اطلاعاتی، مانند یک کانال رادیویی اشاره دارد. به لطف کمک گرفتن از کانال های ارتباطی، اطلاعات را می توان بدون مانع منتقل نمود. در این مقاله شرحی مختصربر سه نوع کانال ارتباطات ارائه خواهد شد.
انواع کانال ارتباطی
1. سیمپلکس
یک کانال ارتباطی سیمپلکس تنها در یک جهت اطلاعات را می فرستد. به عنوان مثال، یک ایستگاه رادیویی معمولا به مخاطبان سیگنال ارسال می کند اما هرگز از آنها سیگنال دریافت نمی کند. یک ایستگاه رادیویی یک کانال سیمپلکس است. استفاده از کانال سیمپلکس در ارتباطات فیبر نوری معمول و متدول می باشد . در این کانال ارتباطی از یک رشته برای انتقال سیگنال و از دیگری برای دریافت سیگنال استفاده می شود هرچند ممکن است به دلیل این که هر دو رشته فیبر اغلب در یک کابل ترکیب شده است استفاده از دو تار مختلف برای ارسال و دریافت مشهود نباشد. از مزایای مود سیمپلکس آن است که تمام پهنای باند آن را می توان در طول انتقال استفاده نمود.
2. نیمه داپلکس
در حالت نیمه داپلکس اطلاعات می توانند از هر دو طرف بر روی یک سیگنال حامل ارسال شوند اما در یک زمان ین امر امکان پذیر نیست. در یک برهه زمانی خاص در واقع می توان جهت انتقال یک کانال سیمپلکس را تغییر داد.
Walkie Talkie ها یک دستگاه نیمه داپلکس عادی و معمولی است. این دستگاه دارای دکمه (Push to Talk) می باشد که با فشار آن می توانید فرستنده را فعال کنید و در عین حال گیرنده را خاموش کنید. بنابراین، هنگامی که شما دکمه را فشار می دهید، شما نمی توانید صدای شخصی که در حال صحبت کردن با آن هستید بشنوید، اما طرف مقابلتان نمی تواند صدای شما را بشنود.
3. تمام داپلکس
یک کانال ارتباطی تمام داپلکس قادر به انتقال داده ها در هر دو جهت در یک حامل سیگنال در همان زمان است. این کانال با یک جفت لینک یک طرفه ساخته شده که اجازه می دهد تا انتقال همزمان دو طرفه انجام شود. به عنوان مثال نگاهی بیندازید به تلفن ، افراد درحین تماس می توانند صحبت کنند و در همان زمان شنیده شوند زیرا دو مسیر ارتباطی وجود دارد.
کابل فیبر نوری سیمپلکس در مقابل کابل فیبر نوری داپلکس
یک کابل فیبر نوری سیمپلکس دارای تنها یک فیبر Tight Buffer در داخل ژاکت کابل برای انتقال داده ها به صورت یک طرفه می باشد. نخ آرامید و پوشش محافظتی کابل را قادر می سازد به راحتی به یک کانکتور مکانیکی متصل شود.
می توان آن را برای هر دو حالت سینگل مود و مالتی مود کابل های فیبر نوری مورد استفاده قرار داد. به عنوان مثال، کابل فیبر نوری سیمپلکس سینگل مود برای شبکه هایی که نیاز به ارسال داده ها در یک جهت و فواصل بلند دارند مناسب می باشد. برعکس کابل فیبر نوری سیمپلکس، کابل فیبر نوری دوبلکس از دو تارفیبر نوری به سبک zipcord ساخته شده است. کابل فیبر نوری داپلکس برای انواع برنامه ها، مانند ایستگاه های کاری، سوئیچ فیبر و سرورها، مودم و غیره مورد نیاز است. هم کابل سینگل مود و هم کابل مالتی مود به روش داپلکس نیز ساخته می شود.
نتیجه
مفهوم کانال ارتباطی برای درک بهتر و بهره برداری از شبکه ها مهم می باشد. سیمپلکس، نیمه داپلکس و تمام داپلکس سه حالت از کانال های ارتباطی می باشد. هر یک از آنها می تواند برای کاربردهای مختلف مستقر شوند. انتخاب کابل فیبر نوری مناسب، با توجه به حالت کانال دارای صرفه اقتصادی می باشد.
انواع کانال ارتباطی
1. سیمپلکس
یک کانال ارتباطی سیمپلکس تنها در یک جهت اطلاعات را می فرستد. به عنوان مثال، یک ایستگاه رادیویی معمولا به مخاطبان سیگنال ارسال می کند اما هرگز از آنها سیگنال دریافت نمی کند. یک ایستگاه رادیویی یک کانال سیمپلکس است. استفاده از کانال سیمپلکس در ارتباطات فیبر نوری معمول و متدول می باشد . در این کانال ارتباطی از یک رشته برای انتقال سیگنال و از دیگری برای دریافت سیگنال استفاده می شود هرچند ممکن است به دلیل این که هر دو رشته فیبر اغلب در یک کابل ترکیب شده است استفاده از دو تار مختلف برای ارسال و دریافت مشهود نباشد. از مزایای مود سیمپلکس آن است که تمام پهنای باند آن را می توان در طول انتقال استفاده نمود.
2. نیمه داپلکس
در حالت نیمه داپلکس اطلاعات می توانند از هر دو طرف بر روی یک سیگنال حامل ارسال شوند اما در یک زمان ین امر امکان پذیر نیست. در یک برهه زمانی خاص در واقع می توان جهت انتقال یک کانال سیمپلکس را تغییر داد.
Walkie Talkie ها یک دستگاه نیمه داپلکس عادی و معمولی است. این دستگاه دارای دکمه (Push to Talk) می باشد که با فشار آن می توانید فرستنده را فعال کنید و در عین حال گیرنده را خاموش کنید. بنابراین، هنگامی که شما دکمه را فشار می دهید، شما نمی توانید صدای شخصی که در حال صحبت کردن با آن هستید بشنوید، اما طرف مقابلتان نمی تواند صدای شما را بشنود.
3. تمام داپلکس
یک کانال ارتباطی تمام داپلکس قادر به انتقال داده ها در هر دو جهت در یک حامل سیگنال در همان زمان است. این کانال با یک جفت لینک یک طرفه ساخته شده که اجازه می دهد تا انتقال همزمان دو طرفه انجام شود. به عنوان مثال نگاهی بیندازید به تلفن ، افراد درحین تماس می توانند صحبت کنند و در همان زمان شنیده شوند زیرا دو مسیر ارتباطی وجود دارد.
کابل فیبر نوری سیمپلکس در مقابل کابل فیبر نوری داپلکس
یک کابل فیبر نوری سیمپلکس دارای تنها یک فیبر Tight Buffer در داخل ژاکت کابل برای انتقال داده ها به صورت یک طرفه می باشد. نخ آرامید و پوشش محافظتی کابل را قادر می سازد به راحتی به یک کانکتور مکانیکی متصل شود.
می توان آن را برای هر دو حالت سینگل مود و مالتی مود کابل های فیبر نوری مورد استفاده قرار داد. به عنوان مثال، کابل فیبر نوری سیمپلکس سینگل مود برای شبکه هایی که نیاز به ارسال داده ها در یک جهت و فواصل بلند دارند مناسب می باشد. برعکس کابل فیبر نوری سیمپلکس، کابل فیبر نوری دوبلکس از دو تارفیبر نوری به سبک zipcord ساخته شده است. کابل فیبر نوری داپلکس برای انواع برنامه ها، مانند ایستگاه های کاری، سوئیچ فیبر و سرورها، مودم و غیره مورد نیاز است. هم کابل سینگل مود و هم کابل مالتی مود به روش داپلکس نیز ساخته می شود.
نتیجه
مفهوم کانال ارتباطی برای درک بهتر و بهره برداری از شبکه ها مهم می باشد. سیمپلکس، نیمه داپلکس و تمام داپلکس سه حالت از کانال های ارتباطی می باشد. هر یک از آنها می تواند برای کاربردهای مختلف مستقر شوند. انتخاب کابل فیبر نوری مناسب، با توجه به حالت کانال دارای صرفه اقتصادی می باشد.