پلاریتی در کانکتورهای MPO/MTP

امروزه بسیاری از مراکز داده در حال حرکت به سمت انتقال با سرعت های 40G و 100G هستند. جهت آماده شدن برای این تغییر، تکنولوژی MPO/MTP به منظور پاسخگویی به نیازهای اتصالات تراکم بالا، مورد استفاده قرار گرفته است. به طور معمول، یک لینک فیبر نوری به دو فیبر جهت برقراری ارتباطات دوطرفه (full duplex) نیاز دارد. بنابراین تجهیزات هر لینک باید به درستی به دو سر آن متصل شوند. با این حال در ارتباطات با تراکم بالا، معمولاً به بیش از دو فیبر در یک لینک نیاز دارند، که باعث پیچیده تر شدن حفظ پلاریتی در سراسر شبکه فیبر نوری به ویژه هنگامی که جهت انتقال نرخ داده بالا، از اجزای multi-fiber MPO/MTP استفاده می شود، می گردد. بنابر این بسیاری از تکنسین ها ترجیح می دهند تا از کامپوننت های pre-terminated MPO/MTP برای نصب آسان استفاده کنند. این مقاله شما را با پلاریتی MPO/MTP تجهیزات و راهکارهای رایج اتصال دو قطبی آشنا می نماید.

پلاریتی چیست؟
حفظ پلاریتی صحیح در شبکه بسیار ضروری است. سیگنال از یک دستگاه اکتیو به پورت گیرنده دستگاه دیگر ارسال می شود و بلعکس. پلاریتی در استاندارد TIA-568 توضیح می دهد چگونه مطمئن شوید که یک فرستنده به درستی به گیرنده ی که در سر دیگر کابل multi-fiber قرار دارد متصل است. هنگامی که یک قطعه با پلاریتی اشتباه متصل شود، روند انتقال انجام نخواهد شد.

ساختار کانکتور MPO/MTP
وقتی که در مورد پلاریتی صحبت می کنیم، کانکتور MPO/MTP جزء مهمی است که باید آن را بشناسید. کانکتور MPO/MTP دارای یک کلید در یک طرف خود است. دو وضعیت قرار گیری بالا و پائین برای کلید وجود دارد. وضعیت Key up بدین معناست که کلید در بالا قرار دارد. هنگامی که کلید در پائین قرار دارد یعنی در وضعیت key down است. علاوه بر این سوراخ های فیبر بر روی کانکتور، از چپ به راست بصورت P1، P2 و... نام گذاری می شود. هر کانکتور با یک نقطه ی سفید رنگ در سمتی که P1 قرار دارد در زمان اتصال نشانه گذاری شده است. کانکتور MPO/MTP می تواند به دو دسته ی نری و مادگی تقسیم شود. مدلهای پیشین هیچ پینی نداشتند اما مدل های اخیر دارای دو پین می باشند. تصویر زیر ساختار اولیه و عمومی یک کانکتور MPO/MTP را نشان می دهد.


متدهای اتصال A، B و C
در استاندارد TIA دو نوع پچ کورد فیبر duplex با کانکتور LC یا SC جهت برقراری اتصال end-to-end تعریف می شود: پچ کورد نوع A-to-A کابل کراس (cross) و نوع A-to-B آن کابل مستقیم (straight-through) می باشد. بر این اساس سه روش اتصال پلاریتی برای محصولات MPO/MTP وجود دارد.

روش A
به روش A روش straight-forward نیز گفته می شود. در این روش از پچ کورد straight-through (A-to-B) در یک سر که به کاست متصل است(LC-to-MPO یا SC-to-MPO بسته به نوع کانکتور تجهیزات)، یک کابل ترانک straight-through MPO/MTP key up to key down و یک کابل cross-over (A-to-A) در سر دیگر، استفاده شده است.


روش B
در روش B، cross-overیا تقاطع در کاست انجام می شود. کلید در کانکتور کابل MPO در وضعیت on در دو سر خود قرار دارد اما با یک چرخش فیبر اول در پین 12 و فیبر 12 در پین 1 قرار می گیرد. در این روش تنها پچ کورد A-to-B مورد استفاده قرار می گیرد.


روش C
پیچیده ترین روش، روش C است. در این روش در کابل ترانک در زمان اتصال فیبر به کانکتورها، تارهای فیبر دو به دو جابجا می شوند. در دو سر، از کابل A-to-B استفاده می شود. کاست از MPO/MTP key up to key down استفاده می کند و در کابل ترانک، P1 و P2 به P2 و P1 و... متصل می شوند.


نتیجه گیری
پلاریتی در سیستم MPO/MTP به شما در ارتقاء سرعت تا 40G و 100G کمک می کند. بر حسب روش های مختلف پلاریتی، انتخاب صحیح پچ کورد MPO/MTP، کانکتور و کاست، انعطاف پذیری و قابلیت اطمینان بیشتر را برای شبکه شما فراهم می نماید.

بکارگیری وال پلیت در کاربرد FTTx

آیا تا بحال به پریزهای مربع شکل دارای جک دقت کرده اید؟ به این پریزها معمولاً وال پلیت (wall plate) گفته می شود. انواع مختلفی از وال پلیتها برای کاربردهای مختلف وجود دارد. هر اتاق جهت راه اندازی کابل مناسب، تقریباً به یک وال پلیت نیاز دارد. در کاربرد FTTx، وال پلیت های فیبر نوری یک جزء ضروری جهت محفوظ کردن لینک فیبر نوری از گردو غبار و صدمه و آسیب می باشد. در این مقاله سعی شده است به برخی از جزئیات در مورد وال پلیت فیبر نوری پرداخته شود.


وال پلیت چیست؟
وال پلیت که پریز دیواری، خروجی ایستگاه کاری یا خروجی ایستگاه نیز نامیده می شود، یک صفحه ای فلزی یا پلاستیکی است که معمولاً بر روی دیواری نصب می شود.(گاهی اوقات ممکن است در کف یا سقف نیز نصب شود.) هر وال پلیت دارای یک یا چند جک می باشد. هر جک به عنوان پریز کانکتور جهت اتصال فیزیکی یا الکتریکی به سیستم کابل کشی شبکه استفاده می شود. با توجه به نوع شبکه، وال پلیت ها به دو نوع وال پلیت مس و فیبر تقسیم می شود . از آنجا که امروزه بیشتر از شبکه های فیبر نوری استفاده می شود، ما مجبوریم که اطلاعات بیشتری راجع به وال پلیت های فیبر نوری کسب کنیم.

انواع وال پلیت های فیبر نوری
وال پلیت فیبر نوری به منظور ایجاد ارتباط بین دو فیبر نوری طراحی شده است. بر اساس انواع آداپتور، نوع فیبر، تعداد و جهت پورت، وال پلیت فیبر نوری دارای طبقه بندی مختلف می باشد.

طبقه بندی وال پلیت فیبر نوری بر اساس آداپتور
عموماً از چهار نوع آداپتور فیبر نوری در شبکه استفاده می شود که بر همین اساس آداپتورهای نصب شده بر روی وال پلیت نیز در انواع مختلفی می باشد. آداپتورهای SC، LC،FC و ST از انواع رایج اداپتور فیبر می باشد. وقتی که شما به دنبال وال پلیت مناسب هستید کافی است کانکتورهای فیبر خود را چک کنید تا متناسب با آنها وال پلیت خود را انتخاب کند.


طبقه بندی وال پلیت فیبر نوری بر اساس تعداد پورت
هر وال پلیت بطور معمول تا چهار پورت را در خود جای می دهد. در منازل شخصی، نوع تک پورت برای کاربرد FTTH بکار گرفته می شوند. در ساختمان های اداری نیز نوع چند پورت برای کاربرد FTTD مورد استفاده قرار می گیرد. علاوه بر این در مواقع خاص بسته به نیاز می توان از پورت های ترکیبی با اداپتورهای مختلف استفاده کرد.



طبقه بندی وال پلیت فیبر نوری بر اساس جهت پورت
جهت پورت، معیار دیگری برای طبقه بندی وال پلیت فیبر نوری می باشد. با استفاده از جهت های صحیح می توان از لینک نوری در محیط های مختلف، حفاظت نمود. سه نوع مرسوم آن شامل پورت مستقیم، جعبه شکل و زاویه دار می باشد.



طبقه بندی وال پلیت فیبر نوری بر اساس نوع فیبر
کابل های فیبر نوری بر اساس فیبر های مختلف ساخته می شوند. متناسب با نوع استقرار و راه اندازی فیبر، وال پلیت فیبر نوری Single-mode ،با نام OS2 و Multi-mode با نام OM1،OM2، OM3 و OM4 از یکدیگر متمایز می شوند. از وال پلیت فیبر نوری Single-mode برای اکثر پروژه های FTTx استفاده می شود.

مراحل نصب وال پلیت فیبر نوری
در اینجا مراحل نصب مدل جعبه شکل وال پلیت برای مثال آورده شده است:
مرحله ی 1- تعیین محل نصب بر روی دیوار: محل نصب را با یک مداد بر روئی دیوار علامت گذاری کنید.
مرحله ی 2- از الگو جهت تعیین محل سوراخ استفاده کنید و آن را با علامت گذاری که در مرحله ی 1 انجام داده اید مطابقت دهید.
مرحله ی 3- خطوط را دنبال کرده و با استفاده از یک دریل سوراخ را ایجاد کنید.
مرحله ی 4- وال پلیت را بر روی دیوار گذاشته و با محل نصب مطابقت دهید.
مرحله ی 5- با استفاده از پیچ های مربوطه آن را بر روی دیوار نصب کنید.